لوامع صاحبقرانی جلد 1

كه حضرت رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه اگر نه شاق مى‏شد بر امت من هر آينه واجب مى‏كردم بر امت خود مسواك كردن نزد هر نمازى را. و ظاهر اين حديث تفويض است و الا رسول خدا را كى بود كه واجب كند. و تأويل كرده‏اند كه حق سبحانه و تعالى بر زبان من بر شما واجب مى‏كرد.

و بسند قوى از آن حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) منقول است كه مى‏فرمودند به اصحاب خود كه چرا دندانهاى شما زرد است چرا مسواك نمى‏كنيد.

(و روى لو علم النّاس ما فى السّواك لأباتوه معهم فى لحاف)(1)

و بسند موثق از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) منقولست كه اگر مردمان مى‏دانستند كه چه ثواب بسيارى در مسواك هست هر آينه وقت خوابيدن در ميان لحاف با خود مى‏بردند كه چون بيدار شوند بى‏فاصله مسواك كنند يا آن كه در زير لحاف مسواك كنند تا خوابشان ببرد. و در بعضى از نسخ فى اللحاف است و آن اظهر است، و ليكن در ثواب الاعمال مثل متن است.

(و روى انّ الكعبة شكت إلى اللَّه عزّ و جلّ ما تلقى من انفاس المشركين، فاوحى اللَّه تبارك و تعالى إليها قرّى يا كعبة فانّى مبدّلك بهم قوما يتنظّفون بقضبان الشّجر فلمّا بعث اللَّه عزّ و جلّ نبيّه محمّدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نزل عليه الرّوح الامين جبرئيل (عليه السلام) بالسّواك)(2)

و روايتى واقع شده است كه كعبه شكايت كرد به خداوندى كه عزيز و جليل است از آن چه مى‏يافت از گند دهان كفار، پس حق سبحانه و تعالى وحى كرد به كعبه كه بشارت باد ترا و چشمت روشن باد، يا قرار گير و خاطر جمعدار كه من بعوض اين جماعت جمعى را خواهم آورد كه ايشان دهنهاى خود را پاكيزه سازند بشاخهاى درختان و مسواك كنند، پس چون حق سبحانه و تعالى حضرت محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را فرستاد به رسالت جبرئيل مسواك را از جهة حضرت آورد كه امت او به آن مسواك كنند.