لوامع صاحبقرانی جلد 1

كالصحيح بسيار وارد شده است و خلافى نيست در اين ميان علماى ما.

(و روى ابو بصير عن ابى عبد اللَّه (صلوات الله عليه) فى رجل نسى مسح رأسه قال فليمسح قال لم يذكر حتّى دخل فى الصّلاة قال فليمسح رأسه من بلل لحيته)(1)

و روايت كرده است صدوق بسند موثق از ابو بصير از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) در باب شخصى كه فراموش كرده باشد مسح سر را حضرت فرمودند كه مسح بكشد راوى پرسيد كه اگر به خاطرش نيايد تا وقتى كه داخل نماز شود حضرت فرمودند كه سر را مسح كند از ترى ريش. و اين حديث نقصانى دارد كه ظاهرا از نساخ افتاده باشد.

و آن چه شيخ روايت كرده است از ابو بصير دو روايت كه هر دو صحيح است بحسب معنى اول بسند صحيح از عبد اللَّه بن مسكان روايت كرده است از ابو بصير كه اظهر آنست كه ليث باشد كه ثقة است بى‏دغدغه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه از آن حضرت سؤال كردم از شخصى كه وضو سازد و فراموش كند كه مسح سر بكشد تا وقتى كه مشغول نماز شود حضرت فرمودند كه ترك نماز كند، و مسح سر بكشد و نماز را اعاده كند.

و حديث كالصحيحى روايت كرده است از ابن مسكان از ابو بصير از آن حضرت در باب شخصى كه فراموش كند مسح سر را پس در اثناى نماز به خاطرش رسد حضرت فرمودند كه اگر يقين دارد كه مسح سر نكشيده است مسح سر و پاها بكشد و نماز را از سر گيرد، و اگر شك داشته باشد و نداند كه مسح كشيده است يا نه پس اگر ريش او تر باشد از آنجا آب بردارد و مسح كشد، و اگر خشك شده باشد و در برابرش آبى باشد از آنجا آبى بردارد و مسح كشد، و در صورت شك بر سبيل استحباب مى‏كشد چون از وضو فارغ شده است و شك بعد از فراغ اعتبار ندارد.