لوامع صاحبقرانی جلد 1

و حديث ضعيفى وارد شده است بر نهى از نماز در آن و محمول بر تقيه است يا كراهت يا اگر مرغ خانگى غير از نجاست نخورد در اين صورت بنا بر مذهب مشهور فضله‏اش نجس است، و جمعى كه از آن جمله صدوق است پاك مى‏دانند بنا بر مذهب ايشان يكى از آن دو حمل اول مى‏بايد كرد و تقيه اظهر است و اجتناب اولى.

(و لا باس بخرؤ ما طار و بوله)(1)

و باكى نيست در فضله هر حيوانى كه پرنده باشد و هم چنين باكى نيست در بول آنها چون بعضى از پرنده‏ها بول دارند و شيخان در حسن كالصحيح روايت كرده‏اند از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه هر چيزى كه به پرد باكى نيست در بول و فضله آن و از آن جمله است شب‏پره و در خصوص آن حديث موثقى وارد است كه باكى نيست در بول آن.

و مؤيد اينهاست صحيحه على بن جعفر كه از برادرش موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) سؤال كرده است كه هر گاه شخصى در جامه خود بيابد فضله مرغى را در اثناى نماز آيا در آن اثنا مى‏تواند حك كند حضرت فرمودند كه باكى نيست.

و اگر در مرغ تفصيلى مى‏بود البته حضرت مى‏فرمودند كه فضله غير مأكول را حك كردن فايده ندارد بلكه جامه را مى‏بايد انداخت اگر ساترى ديگر داشته باشد و الا نماز را قطع مى‏بايد كرد پس چون اين تفصيل را نفرمودند ظاهر مى‏شود كه همه پاك است.

و اين اخبار معارضى ندارد مگر عموماتى كه خواهد آمد و هيچ شك نيست كه خاص مقدم است با احاديثى كه وارد شده است كه اصل در اشياء طهارتست و با سهولتى كه شريعت سمحه سهله مقتضى آنست.

و اگر قايل به نجاست باشند جميع مساجد و مشاهد مى‏بايد نجس باشد و