لوامع صاحبقرانی جلد 1

بلكه تارك دنيا عمل به يافت او مى‏توان كرد بلكه واجب است عامى را عمل به يافت او كردن و در اين صورت عمل بقول او نكرده‏اند بلكه عمل بقول اللَّه و قول الرسول و قول الائمة المعصومين صلوات عليهم كرده‏اند.

و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) وارد شده است در تفسير آيه إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ (1) ترجمه‏اش اين است كه نمى‏ترسند از حق سبحانه و تعالى از جمله بندگان او مگر علما و ظاهرش آنست كه خشيت لازمه علم است به قرينه سياق آيه، اگر چه من حيث اللّفظ حصر خشيت است در علماء و همين شرف ايشان را بس است، لكن معنى اوّل اظهر است، و حضرت فرمودند كه مراد از علماء در اين آيه جمعى‏اند كه بعلم خود عمل مى‏نمايند، و فعل ايشان مصدّق قول ايشان است، و كسى كه فعلش تصديق قولش نكند او عالم نيست.

و از تفسير حضرت نيز ظاهر شد كه خشيت لازمه علم است، و خشيت حقيقى آنست كه بعلم خود عمل كند نه از بابت خشيت جمعى كه گريه كنند، و همان عمل قبيح را كنند.

و در حديث صحيح وارد است از حضرت صادق (صلوات الله عليه) كه فرمودند طلب كنيد علم را و با علم زينت خود نماييد حلم و بردبارى و وقار را كه هميشه دل به ياد الهى باشد يا تن به آرام باشد، و از جا به زودى در نيايد، و تواضع كنيد با كسانى كه علم را به ياد ايشان مى‏دهيد، و تواضع كنيد با استادانى كه از ايشان علم اخذ مى‏كنيد، و مباشيد عالمان جبار متكبر كه تكبر باطل شما رونق علم حق شما را ضايع مى‏گرداند بلكه ظاهرش آنست كه مطلق حق شما را باطل مى‏كند، حتى دين شما را بر هم مى‏زند، و از مرتبه كمال مى‏اندازد نعوذ باللَّه منه.

(1). آيه: 28- فاطر.