لوامع صاحبقرانی جلد 1

بودم كه شخصى گفت پدر و مادرم فداى تو باد به درستى كه مرا هم‏سايه چند است و ايشان كنيزكان دارند، و خوش خوانى و سرود مى‏كنند و عود مى‏نوازند، و من بسيار هست كه داخل خلا مى‏شوم و نشستن را طول مى‏دهم كه صداى آن زنان و عود ايشان را بشنوم حضرت فرمودند كه ديگر چنين مكن آن مرد گفت كه و اللَّه من نزد آن كنيزكان نمى‏روم كه ايشان را ببينم به گوش خود صدايى مى‏شنوم چه ضرر دارد؟ حضرت فرمودند كه تو و اللَّه مگر نشنيده.

و در كلينى و بعضى از نسخ فقيه للّه أنت است يعنى تو مردى كه مى‏خواهى بنده خدا باشى مگر نشنيده كه حق سبحانه و تعالى چه مى‏فرمايد. و در بعضى نسخ للّه تب است يعنى از براى خدا توبه كن، و در بعضى يا للّه است كه از روى تعجب باشد چنانكه متعارفست كه عجم مى‏گويد كه خدايا ببين كه چه مى‏گويد مگر نشنيده كه ايزد تعالى در قرآن مجيد مى‏فرمايد كه به درستى و راستى كه فرداى قيامت از گوشها و چشمها و دلها همه سؤال خواهند كرد كه چرا چيزى چند را كه گفته بوديم مشنويد چون سازها و سرودها شنيديد.

و هم چنين هر چه نبايست شنيدن چون غيبت مؤمنان و بهتان بر ايشان، و سخنان بد و بيهوده چرا شنيديد آن چه را مى‏بايست شنيدن از سخنان خدا و رسول خدا و ائمه هدى و سخنان علما دينى للّه، و داد مظلومان و نصايح ناصحان و خير خواهان و امثال اينها را چرا نشنيديد.

و هم چنين چون حق سبحانه و تعالى نعمتى مثل چشم به تو عطا كرده بود و فرموده بود كه فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ يعنى اى صاحبان بصر و بصيرتها عبرت بگيريد به آن كه تفكر كنيد در هر ذره از ذرات موجودات و بدانيد كه البته خالقى دارد كه آن را از كتم عدم به دايره وجود درآورده و در هر ذره و آثار صنع و قدرت و علم و حكمت خود جا داده و بدانيد كه امثال شما با اين عقل ضعيفى كه داريد نمى‏خواهيد كه شما را نسبت دهند به آن كه كارى بد كرده‏ايد يا