لوامع صاحبقرانی جلد 1

(و فى حديث اخر انا انام على ذلك حتّى اصبح و ذلك انّي اريد ان اعود)(1)

و در حديثى ديگر وارد شده است از آن حضرت كه فرمودند كه گاه هست كه من بر جنابت مى‏خوابم بى‏غسل و وضو تا صبح از جهت آن كه اراده دارم كه مرتبه ديگر جماع كنم. پس اين حديث تخصيص آن اخبار كرد كه كراهت وقتى است كه اراده جماع نداشته باشد و الا جايز است بى‏كراهت.

و اين عبارت محتمل است كه از صدوق باشد و در ميان اخبار عبيد اللَّه در آورده باشد، و محتمل است كه از عبيد اللَّه باشد و مرادش اين باشد كه من مرتبه ديگر از حضرت شنيدم كه اين تقييد فرمودند و ليكن صدوق از ابن وليد نقل كرده است كه گفت اين عبارت محمد بن ابى عمير است كه راوى اين حديثست و او در ميان درآورده است.

و بنا بر اين اظهر آنست كه ابن ابى عمير در كتاب عبيد اللَّه داخل كرده است حديثى را كه از عبيد اللَّه به او رسيده بود در كتابى ديگر. و احتمالى دارد كه از ديگرى به او رسيده باشد و بنا بر اين دو احتمال حديث از صحت بيرون نمى‏رود چون مراسيل ابن ابى عمير حكم مسانيد دارد و اللَّه تعالى يعلم اگر چه مراسيل صدوق نيز كم از مسانيد نيست.

(و قال عن ابيه (صلوات الله عليهما) اذا كان الرّجل جنبا لم ياكل و لم يشرب حتّى يتوضّأ و قال انّي اكره الجنابة حين تصفرّ الشّمس و حين تطلع و هى صفراء)(2)

و عبيد اللَّه مى‏گويد كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه (عليه السلام) از پدرش حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) روايت كرد كه فرمودند كه هر گاه شخصى جنب باشد نخورد و نياشامد تا وضو نسازد، و گفت كه من كراهت دارم از جماع در وقتى كه آفتاب زرد شود نزد غروب و تخمينا هر گاه يك نيزه مى‏ماند زرد مى‏شود به اعتبار بخارات جو، و هم چنين در وقتى كه آفتاب طالع مى‏شود و زرد است تا يك نيزه بلند شود جماع مكروه است.