لوامع صاحبقرانی جلد 1

فليعد الغسل)(1)

و حلبى گفت كه از آن حضرت (صلوات الله عليه) سؤال كردند از شخصى كه غسل كند و بعد از آن ترى ببيند و بيش از غسل بول كرده باشد حضرت فرمودند كه وضو بسازد و اگر پيش از غسل بول نكرده باشد غسل را اعاده كند.

و قريب باين است آن چه كلينى از حلبى روايت كرده است. و اين مضمون را در حديث موثق سماعه روايت كرده است. و شيخ در حديث صحيح محمد بن مسلم و حديث كالصحيح ديگر از آن حضرت روايت كرده است.

و وضو را حمل كرده‏اند بر آن كه استبرا از بول نكرده باشد و اكثر علما چنين قايلند كه اگر بول و استبرا كرده باشد و ترى ببيند اعتبار ندارد، و اگر بول كرده است و استبرا نكرده است وضو مى‏سازد چون پيش از غسل استبراى منى به بول كرده است و استبراى بول به فشردن نكرده است ظاهر آنست كه بقيه بول باشد كه در مجرا مانده آمده است و اگر هيچ يك را نكرده است غسل را اعاده مى‏كند چون ظاهر آنست كه بقيه منى است كه در مجرى مانده بوده است و اگر بول نكرده باشد و استبرا كرده باشد اگر بولش مى‏آمده است و تقصير كرده است غسل را اعاده مى‏كند و اگر بول ممكن نبوده باشد هيچ يك را اعاده نمى‏كند و باين تفصيل جمع بين الاخبار كرده‏اند اكثر اصحاب.

(و روى فى حديث آخر ان كان قد رأى بللا و لم يكن بال فليتوضّأ و لا يغتسل انّما ذلك من الحبائل، قال مصنّف هذا الكتاب رحمة اللَّه عليه اعادة الغسل اصل و الخبر الثّانى رخصة)(2)

و در حديث ديگر وارد شده است كه اگر ترى ببيند و بول نكرده باشد بايد كه وضو بسازد و غسل نكند زيرا كه اين آب از رگهاى پشت است، چنين مى‏گويد تصنيف كننده اين كتاب من لا يحضره الفقيه كه صدوق است رحمت خدا شامل حال او باد كه آن چه در حديث صحيح حلبى و محمد بن مسلم و غيرهماست كه اعاده غسل‏