لوامع صاحبقرانی جلد 1

جمعى كثير از علما نقل اجماع كرده‏اند و از ظاهر آيه إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ، فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ، لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ، تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ (1) نيز دلالت دارد حق سبحانه و تعالى قسم ياد كرده است كه اين كتابى كه به شما فرستاده‏ايم مجموعه‏ايست از علوم الهيه كه بزرگوار است، و مثبت است در كتابى محفوظ از تغيّر و تبدل كه آن لوح محفوظ است، و مس نمى‏كنند آن را مگر مطهران از حدث و خبث، و بتدريج نازل مى‏شود از پروردگار عالميان.

چون حق سبحانه و تعالى اين آيه را در وصف قرآن فرستاده است و مقدم و مؤخر لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ در وصف قرآن است ظاهر آنست كه اين جمله نيز وصف قرآن باشد، مع هذا لفظ مس مناسب قرآن است و مطهر ظاهرش تطهريست كه در اكثر مواضع آن را استعمال مى‏كنند يعنى در طهارت حدث و خبث.

و جمعى گفته‏اند كه صفت كتاب مكنونست چون آن نزديكتر است، و مراد از مس آنست كه به معانى و حقايق آن نمى‏رسند مگر فرشتگان كه مطهرند از جميع معاصى.

و گمان اين است كه خلاف ظاهر است زيرا كه عجمان مى‏گويند كه فلانى مس بديهى نمى‏كند اما در كلام عرب متعارف نيست مع هذا معلوم نيست كه ملائكه معانى قرآن را چنانكه مشتمل است بر جميع علوم الهيه توانند فهميد با آن كه حصر مناسب نيست و يقين است كه حضرت سيد المرسلين و ائمه طاهرين (صلوات الله عليهم) اعلمند از جميع عالميان.

ديگر مناسبت ندارد كه در مقام تعريف اشتمال او بر علوم به اعتبار لفظ قرآن گفتن آن كه مس معانى او نمى‏كنند مگر فرشتگان بلكه بر تقدير اعلميت‏

(1). آيه 76 و 77 و 78 و 79- سورة الواقعة.