لوامع صاحبقرانی جلد 1

روايت كرده است نص بر امامت حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) را، و على اى حال چون حديث صحيح است از حماد و اجماع شده است كه هر حديثى كه از حماد صحيح شود صحيح است.

مع هذا كلينى حكم به صحت هر دو حديث كرده است و شيخ نيز حديث صحيح از حماد را روايت كرده است از حريز كه كتب او همه از اصول است از كسى كه او را خبر داده است از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه آن حضرت به اسماعيل پسرش فرمود كه اى فرزند قرآن بخوان گفت وضو ندارم حضرت فرمودند كه دست به نوشته آن مگذار و مس ورق بكن و بخوان.

و در حسن كالصحيح روايت كرده است از محمد بن مسلم كه حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) فرمودند كه جنب و حايض قرآن را مى‏گشايند از عقب جامه كه دستشان به مصحف نرسد و هر چه مى‏خواهند از قرآن مى‏خوانند مگر سجده را و داخل مسجد مى‏شوند بعنوان گذشتن و نمى‏نشينند در مسجد و نزديك مسجد الحرام و مسجد رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نمى‏شوند.

و مؤيد اين اخبار است صحيحه على بن جعفر كه سؤال كرد از برادرش (صلوات الله عليه) كه اگر شخصى بى‏وضو باشد مى‏تواند قرآن را بر تخته يا كاغذ بنويسد حضرت فرمودند كه نه.

و شيخ بهاء الدين محمد رحمه اللَّه مى‏گفت كه همين حديث بس است در حرمت مس از دو وجه يكى آن كه ظاهرش آنست كه نهى از نوشتن از آن جهت باشد كه غالبا لازم دارد مس را. و دويم هر گاه نوشتن حرام باشد دست ماليدن بطريق اولى.

و در هر دو بحث وارد است و ليكن مؤيد مى‏تواند بود و بنا بر قانون علما كه امر از براى وجوبست و نهى از جهت حرمت مى‏بايد كه نسبت بغير طاهر حرام باشد مس و ليكن نزد اين ضعيف قدر مشترك اظهر است پس در چنين‏