لوامع صاحبقرانی جلد 1

غرض او از تحصيل علم حديث مال و جاه دنيوى باشد او را در آخرت بهره از رحمت الهى نباشد، و هر كه را غرض رضاى الهى باشد حق سبحانه و تعالى او را اعطا مى‏كند دنيا و آخرت.

و از حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) منقولست كه بر منبر فرمودند اى مردمان هر گاه عالم شويد بعلم خود عمل نماييد تا هدايت يابيد به علوم لدنّيه، و معارف يقينيه، و عالمى كه بعلم خود عمل ننمايد جاهلى است كه هر گز از جهل خلاصى نداشته باشد بلكه حجت الهى بر اين عالم عظيم‏تر و تمام‏تر است از آن جاهل.

و از حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام) مرويست كه هفتاد گناه جاهل را مى‏آمرزند پيش از آن كه يك گناه عالم را بيامرزند.

و از حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روايتست كه علماء دو طايفه‏اند، يكى عالمى است كه بعلم خود عمل نمايد و او را نجات ابدى است، ديگر عالمى است كه بعلم خود عمل ننمايد و او هالك هست، و به درستى كه اهل جهنم در عذابند از گند اين عالم و از اهل جهنم ندامت و حسرت كسى بيشتر است كه او شخصى را بسوى حق سبحانه و تعالى خوانده باشد و آن شخص قبول كرده اطاعت الهى كرده باشد، و حق سبحانه و تعالى او را به بهشت برد و آن عالم را كه بعلم خود عمل ننموده باشد بجهنم برد به سبب عدم عمل و متابعت هواهاى نفسانى، و دور انديشى دنيا، اما متابعت آرزوهاى نفسانى، پس آن مردم را از حق باز مى‏دارد، و اما طول أمل ياد اخرت را از خاطر اين كس مى‏برد، و حق سبحانه و تعالى علماء بد را تشبيه به سگ و حمار فرموده نعوذ باللَّه منه و آيات و اخبار در مدح علماء با عمل، و مذمّت علماى بى‏عمل بسيار است باين اكتفا شد در مقدمه.