لوامع صاحبقرانی جلد 1

پيش از غسل چيزى نيست.

و در حديث كالصحيح يا صحيح يك دينار است. و در حديث كالصحيح نصف دينار است. و در حديث كالصحيح ديگر اطعام ده مسكين است و شيخ اين سه حديث را متفرق ساخته است بر سه حالت.

و در حديث صحيحى و حديث كالصحيح و حديث قويى وارد شده است كه چيزى نيست و استغفار كند و اينها را حمل كرده است بر آن كه چيزى نداشته باشد يا جاهلا يا ناسيا وطى كرده باشد چنانكه در تتمه حديث داود بن فرقد وارد شده است كه عرض كردم به حضرت كه اگر چيزى نداشته باشد كه كفاره ندهد چه كند؟ حضرت فرمودند كه تصدق كند بر يك مسكين و الا استغفار كند و ديگر چنين كارى نكند به درستى كه استغفار توبه و كفاره است كسى را كه چيزى نداشته باشد و كفاره نتواند داد. و در فقه رضوى به تفصيل وارد شده است چنانكه عبارت متن است.

(و روى انّه اذا جامعها و هى حايض تصدّق على مسكين بقدر شبعه)(1)

و در موثق كالصحيح از عبيد اللَّه حلبى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) مرويست كه هر گاه مردى جماع كند با حايض تصدق كند بر درويشى آن قدر كه او سير شود. و از نقل اين حديث ظاهر مى‏شود كه صدوق اول را واجب نمى‏داند و اگر نه مى‏گفت واجبست و احتمال دارد كه مخير داند ميان آن چه كه گذشت و ميان تصدق بر يك مسكين.

و احوط آنست كه اشرفى سكه دار تمام عيار بدهد و در نصف دينار اگر نصف صحيح به همرسد فبها و الا مقراض كند و نصف را يا ربع را بدهد، و بنا بر آن كه واجب باشد قيمتش اگر چه يك تومان نقره بدهد صحيح نيست و اشرفى را به يك كس و بيشتر مى‏توان داد كه در ميان خود قسمت كنند، و اگر كفاره اطعام كند مى‏بايد نان در سفره حاضر سازد بقدر آن چه ده كس سير شوند به آن كه نان‏