لوامع صاحبقرانی جلد 1

زياد آيد احتياطا يا هر مسكينى را صد درم گندم يا جو بوزن قديم بدهد احتياطا.

(و من جامع أمته و هى حايض تصدّق بثلاثة امداد من طعام)(1)

و كسى كه جماع كند با كنيز خود و كنيز حايض باشد تصدق كند به سه مد از گندم يا جو و گندم بهتر است و اين عبارت فقه رضويست و شيخ بسند كالصحيح روايت كرده است كه تصدق كند بر ده مسكين و استغفار كند و اين احوط است.

(هذا اذا اتاها فى الفرج فان اتاها من دون الفرج فلا شى‏ء عليه)(2)

و اين كفاره وقتى لازمست كه جماع كند در فرج زن كه اگر نزديكى كند در غير فرج بر او چيزى لازم نيست چنانكه در احاديث بسيار كالصحيح وارد شده است كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) پرسيدند كه از حايض چه جاها منتفع مى‏توان شد؟ حضرت فرمودند غير از قبل بعينه يا غير فرج يا پائين فرج يا ميان رانها يا هر جا كه خواهد كه غير از موضع خون يا هر جا كه خواهد غير از آن موضع. و از همه ظاهر مى‏شود كه جايز باشد وطى دبر زن خصوصا در حيض.

و در حديث صحيحى وارد شده است كه صفوان بن يحيى گفت به حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) عرض نمودم كه شخصى از شيعيان شما مرا گفته است كه به شما عرض نمايم مسأله چون خود شرم داشت كه بپرسد حضرت فرمود كه چه چيز است گفتم كه مى‏تواند وطى كند در دبر زن؟ حضرت فرمودند كه مى‏تواند گفت عرض نمودم كه شما اين فعل را مى‏كنيد؟ حضرت فرمودند كه ما اين عمل را نمى‏كنيم. و احاديث در اين مسأله در كتاب نكاح مذكور خواهد شد.

و در حديث صحيحى وارد است كه راوى پرسيد از حضرت امام جعفر