لوامع صاحبقرانی جلد 1

صادق (صلوات الله عليه) كه مردان از چه جاى حايض منتفع مى‏توانند شد حضرت فرمودند كه ميان رانها و داخل سوراخ نكند و محمولست بر كراهت.

و احوط آنست كه اگر وطى دبر كند كفاره بدهد به نحوى كه در وطى قبل مذكور شد چون اكثر احاديث كفاره جماع است مطلقا اگر چه مطلق منصرف مى‏شود به متعارف كه آن قبل است و اللَّه تعالى يعلم.

(و قال النّبيّ (صلّى الله عليه وآله وسلّم) من جامع امرأته و هى حايض فخرج الولد مجذوما او ابرص فلا يلومنّ الّا نفسه)(1)

در وصيت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) خواهد آمد كه فرمودند كه هر كه با زن خود جماع كند و او حايض باشد پس اگر فرزندى حاصل شود و خوره يا پيسى داشته باشد پس ملامت نكند مگر خود را يعنى خود سبب شده است كه فرزندش جذام و برص به همرسانيده است نعوذ باللَّه منهما.

(و سئل الصّادق (صلوات الله عليه) عن المشوّهين فى خلقهم؟ فقال هم الّذين ياتى آباؤهم نساءهم فى الطّمث)(2)

و از آن حضرت (صلوات الله عليه) سؤال كردند چه سبب است كه جمعى معيوب مى‏باشد خلقت ايشان به آن كه پدر و مادر سفيدند و فرزند سياه مى‏باشد يا عضوى از اعضاء ايشان سياه مى‏باشد يا پيس مى‏باشند يا خوره مى‏دارند و امثال اينها از عيوب؟ حضرت فرمودند كه اينها جمعى‏اند كه پدران ايشان با مادران ايشان در حيض جماع كرده‏اند و اينها از آن جهت معيوب شده‏اند.

پس ظاهر شد كه هر چه را حق سبحانه و تعالى حرام گردانيده رعايت حال بندگان خود كرده است و مخالفت الهى سبب حسرتست در دنيا و عقبى.

و اين مضمون را كلينى در قوى كالصحيح از آن حضرت روايت كرده است. و صدوق در علل به سندى اقوى از آن روايت كرده است.

(و قال الصّادق (صلوات الله عليه) لا يبغضنا الّا من خبثت ولادته او