لوامع صاحبقرانی جلد 1

خود كنند يا بدارند جميع را كه نظر به فروج ايشان كنند در شب مى‏فرمودند كه گاه هست زرد مى‏باشد خون حيض و گاه هست تيره مى‏باشد خاكسترى كى در شب تشخيص مى‏توانند كرد بلكه تشخيص آن به پنبه مى‏بايد كرد و بهتر ظاهر مى‏شود (و مع هذا بى) ضرورتى نظر به فرج ديگران كردن حرامست.

و اين دو حديث را كلينى در باب استبرا آورده است و اگر مشدد نيز بخوانيم اين معنى مراد است و اگر مخفف خوانيم از بابت (و لا تقتلوا أنفسكم) كه مراد نفس ديگرانست مجملا باب افعال و تفعيل انسب است و ليكن بمعنى مذكور.

(و سال عبيد اللَّه بن علىّ الحلبيّ ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليه) عن الحائض ما يحلّ لزوجها منها قال تتّزر بازار إلى الرّكبتين و تخرج سرّتها ثمّ له ما فوق الازار و ذكر عن ابيه (صلوات الله عليهما) انّ ميمونة كانت تقول انّ النّبيّ (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كان يأمرنى اذا كنت حايضا ان اتّزر بثوب ثمّ اضطجع معه فى الفراش)(1)

و به اسانيد صحيحه روايت كرده است حلبى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه از آن حضرت سؤال كرد كه از حايض چه چيز حلالست بر شوهرش حضرت فرمودند كه لنگى مى‏بندد تا زانوها و نافش را بيرون مى‏كند و بالاى ازار از اوست يعنى از طرفين مثل ساق و سينه يا دست بر بالاى لنگ مى‏تواند گذاشت و به زير آن نمى‏تواند برد و آن حضرت (صلوات الله عليه) از پدرش (صلوات الله عليه) نقل كرد كه ميمونه زوجه حضرت سيد مرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏گفت كه آن حضرت مى‏فرمودند در وقتى كه من حايض مى‏بودم كه لنگى ببندم و با آن حضرت بخوابم.

و باين حديث سيد مرتضى رضي اللَّه عنه قايل شده است و جايز نمى‏داند تمتع بردن از حايض را از ناف تا زانو مگر از فوق لنگ. و چند حديث ديگر