لوامع صاحبقرانی جلد 1

يوما لأنّ اسماء بنت عميس نفست بمحمّد بن ابى بكر فى حجّة الوداع فامرها رسول اللَّه عليه و آله ان تقعد ثمانية عشر يوما)(1)

و هر گاه زنى بزايد و خونش آيد ده روز ترك نماز مى‏كند مگر آن كه خونش بند شود پيش از ده روز كه بعد از آن نماز مى‏كند پس اگر خونش مستمر شود يعنى از ده روز در گذرد ترك مى‏كند نماز را تا هجده روز اگر خونش آيد زيرا كه اسماء بنت عميس در حج وداع محمد را زاييد پس حضرت امر فرمودند او را كه هجده روز ترك نماز كند و نفاس حساب كند.

بدان كه جمعى از علما اكثر نفاس را هجده روز مى‏دانند و جمعى عادت حيض را اعتبار مى‏كنند و اگر عادت نداشته باشد و مبتدئه باشد هجده روز و بعضى صاحب عادت را عادت و مبتدئه را ده روز. و اقاويل بسيار و احاديث بسيار در اين باب وارد شده است.

احوط آنست كه عادت حيض را حساب كند و بعد از آن تا ده روز استظهار مى‏تواند كرد چنانكه در حيض استظهار مى‏كند و بعد از ده روز اگر خون بسيار به صفت حيض بيند تا هجده روز مخير است ميان عبادت و ترك آن و آن باقى ايام استظهار نفساء است و اگر ما بعد عادت را بعد از استظهار به يك روز يا دو روز عمل هر دو به جا آورد نهايت احتياط است و عمل به همه اقوال و روايات كرده خواهد بود.

و بعضى از علما تا بيست و يك روز قايل شده‏اند به آن كه سه روز بعد از هجده روز استظهار او باشد و قولى بيشتر از علماى شيعه بخاطر نيست و در فقه رضوى هست كه در روايت واقع است يعنى از آباى ما (صلوات الله عليهم) كه نفساء هجده روز ترك نماز مى‏كند و روايت بيست و سه روز نيز مرويست.

و روايت ده روز و سه روز از جهت استظهار و بهر يك از اين روايات عمل مى‏تواند نمود از روى تسليم. و از عامه اقوال بسيار نقل كرده‏اند و از سى‏