لوامع صاحبقرانی جلد 1

منع عقلى است بلكه اقوى و اللَّه تعالى يعلم.

(و قال زرارة قلت له دخلها و هو متيمّم فصلى ركعة ثمّ احدث فاصاب ماء قال يخرج فيتوضّا ثمّ يبنى على ما مضى من صلاته الّتى صلّى بالتّيمّم)(1)

و بسند صحيح زراره روايت كرده است كه به حضرت (صلوات الله عليه) عرض نمودم كه هر گاه شخصى با تيمم يك ركعت نماز بگذارد و حدثى صادر شود و آب بهم رسد حضرت فرمودند كه وضو مى‏سازد و بنا مى‏نهد بر آن ركعتى كه با تيمم كرده است و بقيه را با وضو تمام مى‏كند.

و همين حديث را شيخ بسند صحيح ديگر از زراره و محمد بن مسلم روايت كرده است و جمعى از علما به اين حديث عمل نموده‏اند. و جمعى حمل كرده‏اند حدث را به آن كه نسيانا واقع شده باشد و بعضى گفته‏اند كه مراد از احدث آمدن بارانست چنانكه در قاموس است كه احدث آمدن باران بهاريست و چون باران بهارى گاه هست كه به اندك زمانى از آن غديرها بهم مى‏رسد راوى مى‏گويد كه پيش از نماز بارانى و اثر آن نبود تا يك ركعت نماز كرد فورا ابر بهم رسيد و بارانى آمد.

و قرينه بر اين آن كه متفرع ساخت بر آن كه (فأصاب ماء) يعنى پس آب به همرسيد و احداث بمعنى مفاجات نيز آمده است و اين معنى نيز مناسب است كه آب نبود و به ناگاه چيزى واقع شد كه آب بهم رسيد به آن كه قافله رسيد يا شخصى كه گمان نداشتند بطلب آب رفته بود و در اثناى نماز واقع شد آمدن او و اين دو معنى اگر چه اندكى خلاف ظاهر است و ليكن بهتر است از تاويلات سابقه و طرح حديث صحيح زراره.

و مؤيد اين معنى است حديث كالصحيح زراره كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) از شخصى كه يك ركعت نماز با تيمم كرد پس شخصى به ناگاه پيدا شد و دو مشك آب آورد حضرت فرمودند كه ترك‏