لوامع صاحبقرانی جلد 1

نيز بود، پس كسى كه اينها را نمى‏دانست بر او مشتبه مى‏شد. و نمى‏فهميد مراد خدا و رسول را و چنين نبود كه همه چنين باشند كه هر چه از آن حضرت شنوند فهمند، بسيار بود كه مى‏پرسيدند و حضرت جواب مى‏فرمود، و ايشان بواسطه عدم قابليت نمى‏فهميدند، و بواسطه حيا مرتبه ديگر نمى‏پرسيدند تا آن كه دوست مى‏داشتند كه اعرابى يا بيرونى بيايد و بپرسد همين سؤال ايشان را شايد مرتبه ديگر بشنوند و بفهمند، و شايد كه حضرت بواسطه ايشان واضح‏تر بفرمايد، يا ايشان مكرر بپرسند چون آن جماعت رعايت حيا نمى‏كردند تا به بركت آن جماعت ايشان بفهمند، و من هر روز يك مرتبه بر آن حضرت داخل مى‏شدم، و هر شب يك مرتبه داخل مى‏شدم، و آن حضرت با من خلوت مى‏كرد، و بيگانگان را بيرون مى‏كرد، و هر چه مى‏خواستم مى‏پرسيدم، و همه اصحاب رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مى‏دانند كه آن چه با من مى‏كرد با ديگرى نمى‏كرد، و بيشتر آن بود كه حضرت به خانه من مى‏آمد، و چون من به خانه آن حضرت مى‏رفتم خلوت مى‏كرد با من، و زنان را به خانه ديگر مى‏فرستاد و غير من كسى با آن حضرت نمى‏ماند، و چون به خانه من مى‏آمد كسى را بيرون نمى‏كرد چون همه محرم اسرار آن حضرت بودند، و هر چه مى‏پرسيدم جواب مى‏فرمود و چون من خاموش مى‏شدم آن حضرت سر مى‏كرد و مى‏فرمود، پس نازل نشد آيتى بر رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مگر آن كه آن را بر من مى‏خواند و من مى‏نوشتم بخط خود، و تعليم من مى‏نمود تاويل آن آيه را و تفسير آن را و ناسخ و منسوخ آن را و محكم آن را و متشابه آن را و خاص آن را و عام آن را و دعا كرد از جناب اقدس الهى كه بفهمم و حفظ كنم پس فراموش نكردم آيه را از كتاب الهى و نه علمى را كه بر من خوانده باشد آن حضرت و نوشته باشم از آن روز كه اين دعا كرد، و نگذاشت آن حضرت چيزى را كه حق سبحانه و تعالى به او تعليم نموده باشد از حلال و حرام و امر و نهى و آن چه بوده است و آن چه خواهد بود، و هر كتابى را كه حق سبحانه و تعالى‏