لوامع صاحبقرانی جلد 1

كند شخصى از او شنيده به نزد شيخ خود رفت كه بايزيد چنين كفرى گفت، آن شيخ گفت شايد كه بايزيد عبارت قرآن را خوانده باشد از روى تعجّب.

و منقول است در حديث صحيح از ابو كهمش كه من سلام عبد اللَّه بن ابى يعفور كه از بزرگان اصحابست به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) عرض نمودم حضرت جواب سلام او دادند و فرمودند كه چون بعبد اللَّه برسى سلام ما را به او برسان بگو به او كه نظر كن كه حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) نزد حضرت سيّد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) قرب و منزلتى كه بهم رسانيد از چه جهت به همرسايند تو آن را ملازمت كن و از دست مده به درستى كه حضرت آن مرتبه را به صدق حديث و ادا امانت يافت، و از جمله اداء امانت است آن كه هر چه شنيده باشند بى‏زياد و كم نقل نمايند، چنانكه خواهد آمد إن شاء اللَّه، و لهذا حق سبحانه و تعالى ائمه معصومين را وصف نموده به صادقين و فرمود كه اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ و امر نمود خلايق را كه با ايشان باشند كه صادقند، و مقرر است نزد اهل لسان كه تقييد حكمى بوصف مشعر است بر عليت آن وصف پس از اينجا ظاهر مى‏شود كه با غير صادق مجالست نبايد نمود چنانكه اخبار بسيار در منع از مجالست كاذبين وارد شده است و در أخبار بسيار وارد شده است كه مردمان را به نماز بسيار و ساير عبادات ميازماييد كه بسيار است كه معتاد شده‏اند و بحسب عادت آنها را به جاى مى‏آورند ايشان را بيازماييد در صدق حديث و اداء امانت.

و از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) منقول است كه مجلسى كه بنشينيم با عالمى كه ثقه و معتمد باشد نزد من بهتر است از عبادت يك ساله‏