قاموس قرآن جلد 5

الْفَضْلُ الْمُبِينُ‏

نمل: 16.

چنانكه گفته شد: تفضيل پيامبران از جانب خداست بنظر ميايد علّت تفضيل در استعدادها و معنويّات آن بزرگواران بوده كه شايستگى تفضيل را داشته‏اند گر چه همه انبياء عليهم السلام داراى فضل بوده‏اند قرآن فرموده:

اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ انعام:

124. آيه در جواب كسانى است كه ميگفتند: بايد بما هم وحى و رسالت داده شود خدا در جواب فرمود: خدا داناتر است كه رسالت خويش را در كجا قرار ميدهد و بكدام كس محول ميكند. يعنى جعل رسالت احتياج باستعداد دارد و خدا بهتر ميداند كدام شخص داراى آن استعداد است و در عين حال صاحبان استعداد نيز بعضى بر بعضى مزيّت دارند.

در باره رسول خدا صلّى الله عليه وآله بايد بدانيم آنحضرت خاتم پيامبران و آورنده دين كاملتر از اديان گذشته است و كتابش چنانكه خواهيم گفت حافظ كتابهاى گذشته است در اينصورت بى‏شك از ديگران افضل خواهد بود و ذيلا خواهيم ديد كه آنحضرت جامع اسباب فضيلت و سهمش رويهم از ديگران زياد بود و از مصاديق «وَ رَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ» و يا مصداق منحصر بفرد آن بود.

در باره تأييد بروح القدس آمده فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ ... تحريم: 4. ايضا قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‏ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ ... بقره: 97.

امّا در خصوص سخن گفتن خدا با آنحضرت بايد دانست خدا با پيامبران سه نحو سخن ميگويد: وحى، سخن گفتن با ايجاد صدا، فرستادن ملك. اين آيه هر سه را بيان ميكند:

وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ ...

شورى: 51. در آيه ما بعد تصريح شده كه خدا با حضرت رسول صلّى الله عليه وآله با هر