قاموس قرآن جلد 5

اخبار متظاهر از ائمّه اهل بيت عليهم السلام وارد شده كه خداوند در روز قيام مهدى عليه السّلام گروهى از دوستان او را كه مرده‏اند زنده ميكند تا بثواب يارى آنحضرت برسند و از ديدن دولت آنحضرت شاد گردند و نيز گروهى از دشمنان آنحضرت را زنده ميكند تا انتقام بينند و ذليل و خوار گردند، هيچ عاقلى شك ندارد كه اين كار بر خداوند مقدور است و محال نيست و خدا اينكار را در امم گذشته كرده است بنا بر آنچه قرآن در عده‏اى از مواضع مثل قصّه عزير و غيره گوياست چنانكه تفسير كرديم.

بعد فرموده: ولى جمعى از اماميّه اخبار رجعت را تأويل كرده و گفته‏اند:

مراد رجوع دولت و امر و نهى است نه رجوع اشخاص و علّت اين تأويل آنست كه گمان كرده‏اند رجعت منافى تكليف است ولى اين درست نيست زيرا رجعت كسى را بفعل واجب و ترك قبيح مجبور نميكند، تكليف با وقوع رجعت صحيح است چنانكه با ظهور معجزات از قبيل شكافتن دريا، اژدها شدن عصا و غير آن صحيح بود بعد فرموده رجعت با ظواهر روايات ثابت نشده تا تأويل در آنها راه يابد بلكه اعتماد عمده بر اجماع شيعه اماميّه است هر چند اخبار نيز آنرا تأييد ميكند.

شيخ مفيد رحمه اللّه در كتاب اوائل المقالات نظير قول مجمع را گفته و در آخر فرموده: قرآن صحّت رجعت را بيان كرده و اخبار در باره آن متظاهر است و اماميّه همه بآن قائل‏اند مگر اشخاص نادرى از اماميّه كه روايات را تأويل كرده‏اند.

نگارنده گويد: ظاهرا از جهت نادر بودن قائلين بتأويل است كه طبرسى مخالفت آنها را قادح اجماع ندانسته است.

در «ايقاظ ...» از اعتقادات صدوق رحمه اللّه نقل كرده كه فرموده: اعتقاد ما اماميّه آنست كه رجعت حق است آنگاه آيات فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ- فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ