قاموس قرآن جلد 5

اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقِيناً

نساء: 157.

اين آيه صريح است در اينكه عيسى بدست يهود نه بدار آويخته شده و نه كشته شده است ادّعاى نصارى و پيراهن عثمان كردن صلب عيسى عليه السّلام بى‏جا و افسانه است.

و نيز روشن است كه كار بر آنان مشتبه شده. با مراجعه بكتب تاريخ و تفاسير و تحقيقات رجال اسلامى روشن خواهد شد كه يهود بجاى عيسى عليه السّلام مردى بنام يهوداى اسخر يوطى را كه شبيه بحضرت عيسى بود گرفته و كشتند و گمان كردند كه عيسى را كشته‏اند.

عيسى با حوارّيون در باغى بود، لشكريان قيصر شبانه با كاهنان يهود براى گرفتارى او وارد باغ شدند، شاگردان عيسى پراكنده شده پا بفرار گذاشتند، يهوداى اسخر يوطى كه شبيه عيسى بود و جاى عيسى را نيز او نشان داده بود بدست آنها افتاد او را با هلهله و غوغا كشان كشان بردند و چون مجال تحقيق بيشتر نبود بدارش زدند گوئى كاهنان يهود و لشكريان قيصر را مقصود آن بود كه طرفداران عيسى را در مقابل عمل انجام شده قرار دهند لذا بى‏آنكه تحقيق كنند و بداد و بيداد آن بدبخت گوش بدهند در ميان هلهله بصليبش كشيدند.

ظاهرا معناى وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ اين است كه يهودا بجاى عيسى بدار رفت و يهود پنداشتند كه عيسى است بروايتى يكى از حواريّون پس از اجازه حضرت عيسى خود را عيسى معرفى كرد و او را گرفته و بدار زدند و امر بر آنان مشتبه شد.

آنگاه فرموده: آنانكه درباره عيسى اختلاف كردند در شكّ‏اند و علمى ندارند و فقط از گمان پيروى ميكنند و سپس تأكيد فرموده وَ ما قَتَلُوهُ يَقِيناً عيسى را روى يقين نكشتند بلكه ظنّ كردند كه او را كشته‏اند.

اصرار و پافشارى قرآن در اينكه