لطفا منتظر باشید ...
وصف مؤمنان زبانى كه ايمانشان مقيد و محدود به عافيت و سلامت و دورى از دردسر و زحمت است
" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ ..."افرادى كه ايمان عاريتى دارند، از آنجايى كه ايمانشان مقيد به عافيت و سلامتى، و تا حد ضرر و اذيت نديدن از آن است، لذا قرآن كريم ايمانشان را به طور مطلق ايمان نخواند، و نفرمود:" و من الناس من يؤمن باللَّه- بعضى از مردمند كه به خدا ايمان مىآورند" بلكه فرمود: بعضى از مردمند كه مىگويند ايمان آورديم.پس آيه مورد بحث به وجهى شبيه به آيه شريفه" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلى حَرْفٍ، فَإِنْ أَصابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ، وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى وَجْهِهِ" «2» است." فَإِذا أُوذِيَ فِي اللَّهِ"- يعنى و چون به جرم اينكه به خدا ايمان آورده اذيت ببيند،(1) هان اى نفس آرامش يافته، به سوى پروردگارت بازگرد، در حالى كه تو از او راضى، و او از تو راضى باشد، پس در جمع بندگانم درآى، و در بهشتم جاىگير. سوره فجر، آيه 27- 30.(2) و بعضى از مردمند كه خدا را در يك فرض بندگى مىكنند، و آن وقتى است كه از ايمان خود سود ببرند، كه اگر سود بردند نسبت به ايمان خود علاقمند مىشوند و اما اگر فتنهاى ببينند، آن چنان پشت مىكنند كه ديگر عقب سر خود را ننگرند. سوره حج، آيه 11.
