در كتاب فقيه آمده كه عمرو بن شمر، از جابر، از امام باقر (ع) روايت كرد كه در ذيل كلام خداى عز و جل" ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَما لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَها فَمَتِّعُوهُنَّ وَ سَرِّحُوهُنَّ سَراحاً جَمِيلًا" فرموده:" متعوهن" معنايش اين است كه تا آن جا كه مىتوانيد به ايشان نيكى كنيد، چون زن طلاق گرفته با نكبت، وحشت، اندوه بزرگ، و شماتت دشمنان، به خانه خود بر مىگردد، و چون خدا خودش كريم و با حياء است، اهل كرامت و حياء را دوست مىدارد، و گرامىترين شما كسى است كه نسبت به همسر خود كرامت و بزرگوارى بيشترى داشته باشد «1».و در كافى به سند خود از حلبى، از امام صادق (ع) روايت كرده، كه در پاسخ اين مساله كه مردى همسرش را قبل از آنكه عمل زناشويى با وى انجام دهد طلاق داده، فرمود: اگر مهرش را معين كرده، نصف آن را بايد بدهد، و اگر معين نشده، بايد به مقدار پولى (1) الفقيه، ج 3، ص 327، ح 2.