رواياتى در باره فضيلت ذكر خدا در ذيل آيه:" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً"
در كافى به سند خود از ابن قداح، از امام صادق (ع) روايت كرده كه گفت: هيچ چيزى در عالم نيست مگر آنكه حد و اندازهاى دارد، كه وقتى بدان حد رسيد تمام مىشود، مگر ذكر خدا كه هيچ حدى برايش نيست، كه بگويى وقتى از اين حد گذشت ديگر ذكر خدا خوب نيست، خداى عز و جل واجباتى را واجب كرد كه هر كس آن واجبات را بجا آرد حدش را آورده، مثلا ماه مبارك رمضان حد روزه واجب، و حج خانه خدا، حد آن است، هر كس آن ماه را روزه بدارد، و حج واجب را بجا بياورد، حدش را آورده، اما ذكر خدا چنين نيست، چون خدا به اندك آن راضى نيست، و براى زيادش هم حدى معين نكرده، امام (ع) سپس اين آيه را تلاوت كرد:" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا"، (1) هر كس كار نيك كند ده برابر اجر دارد. سوره انعام، آيه 160.(2) هر چه بخواهند در اختيار دارند و بيش از خواستشان نيز نزد ما هست. سوره ق، آيه 35.
لطفا منتظر باشید ...
