لطفا منتظر باشید ...
اشارهاى در مورد وجه اينكه خداوند خلف وعده نمىكند (لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ)
" وَعْدَ اللَّهِ، لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ" كلمه" وَعْدَ اللَّهِ" مفعول مطلق فعل حذف شده است، و تقدير آن" وعد اللَّه وعدا" مىباشد، يعنى خدا وعده داده وعده دادنى چنين و چنان. و جمله" لا يخلف" از اخلاف است، و اخلاف به وعده وفا نكردن است. و جمله" وَعْدَ اللَّهِ" تاكيد و تثبيت وعده سابق است، كه مىفرمود" سَيَغْلِبُونَ"، و" يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ"، هم چنان كه جمله" لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ"، تاكيد و تثبيت جمله" وَعْدَ اللَّهِ" است.مساله خلف وعده نكردن خدا، در آيه مورد بحث و آيه" إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ" «2» آمده، كه به كلى خلف وعده را از خدا نفى مىكند و خلف وعده هر چند در پارهاى اوقات از قبيل موارد اضطرارى عملى پسنديده مىشود، و به همين جهت مىتوان گفت قبح آن ذاتى نيست، و ليكن از آنجايى كه هيچ عاملى خدا را مضطر به خلف وعده نمىكند، پس خلف وعده در حق او هميشه زشت است.علاوه بر اين خلف ملازم با كمبود داشتن است، و خدا كاملى است كه كمبود در باره او محال است.(1) روح المعانى، ج 21، ص 21.(2) به درستى كه خداوند از وعده خود تخلف نمىكند. سوره رعد، آيه 31.
