(رواياتى در ذيل آيات:" أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً ..." و" كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ" و" كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا ..." - ترجمه تفسیر المیزان جلد 16

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 16

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 219

بحث روايتى

(رواياتى در ذيل آيات:" أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً ..." و" كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ" و" كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا ..."

در تفسير قمى و در روايت ابى الجارود، از امام باقر (ع) آمده، كه در ذيل آيه" يا عِبادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي واسِعَةٌ"، مى‏فرمود: هرگز ملوك ستمگر و فاسق را اطاعت مكنيد، و اگر ترسيديد كه شما را از دين‏داريتان جلوگيرى كنند، زمين من فراخ است، از سرزمينى كه زير سلطه آن فاسق است، بيرون شويد، و در همين معنا است كه خداى تعالى مى‏فرمايد:" فِيمَ كُنْتُمْ قالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ- در چه حالى بوديد، گفتند در زمين زير دست ستمگران بوديم" مى‏فرمايد" أَ لَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةً فَتُهاجِرُوا فِيها- آيا زمين خدا فراخ نبود كه در آن مهاجرت كنيد، و نقل مكان دهيد" «1».

و در مجمع البيان از امام ابو عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه فرمود: معناى آيه اين است كه وقتى در زمين خدا عصيان مى‏شود، و تو در آن سرزمين زندگى مى‏كنى، از آنجا بيرون شو و به جاى ديگر نقل مكان كن «2».

و در عيون به سند خود از حضرت رضا (ع) روايت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: وقتى آيه" إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ" نازل شد، من عرضه داشتم: پروردگارا آيا همه خلايق تا آخرين نفر مى‏ميرند؟ و انبياء باقى مى‏مانند؟ در جوابم اين آيه نازل شد:" كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ" «3».

مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از ابن مردويه، از على (ع) روايت كرده، ولى متن روايتش بى اشكال نيست، براى اينكه جمله" إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ" صريحا مى‏گويد: تو هم مى‏ميرى، انبياى گذشته را هم كه آن جناب مى‏دانست مرده‏اند، ديگر جاى اين سؤال نيست كه بپرسد آيا همه مردم مى‏ميرند، و انبياء باقى مى‏مانند؟ تا در پاسخش آيه نازل شود، كه" كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ- هر كسى چشنده مرگ خواهد بود" «4».

و در مجمع البيان از عطاء از ابن عمر روايت كرده كه گفت: من با رسول خدا (ص) به گردش رفتيم، تا به چار ديوارى بعضى از انصار رسيديم، رسول خدا

(1) تفسير قمى، ج 2، ص 151.

(2) مجمع البيان، ج 8، ص 291.

(3) عيون، ج 2، ص 32، حديث 51.

(4) الدر المنثور، ج 5، ص 149.

/ 593