(رواياتى در ذيل بعضى آيات گذشته)
در كافى به سند خود از ابى عمرو زبيرى، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در حديثى كه در آن معانى كفر را بيان كرده مىفرمايد: وجه پنجم از كفر، كفر براءت است، و آن كفرى است كه در آيه" وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً" بدان اشاره شده است كه معنايش" يتبرأ بعضكم من بعض- بيزارى مىجوييد يكى از ديگرى" مىباشد.- تا آخر حديث- «1».مؤلف: اين معنا در كتاب توحيد از على (ع) در حديثى طولانى كه به سؤالات اشخاصى در باره تعارض آيات قرآنى پاسخ داده آمده، و فرموده: اين كفر كه در اين آيه هست به معناى بيزارى جستن است، مىخواهد بفرمايد: بعضى از بعضى ديگر بيزارى مىجوييد، و نظير اين آيه در سوره ابراهيم است كه در حكايت كلام ابليس مىفرمايد:" إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ- من به آنچه قبلا مرا در آن شركت مىداديد كافرم"، يعنى بيزارم، و نيز در حكايت گفتار ابراهيم مىفرمايد:" كَفَرْنا بِكُمْ" يعنى تبرى مىجوييم از شما «2».و در الدر المنثور است كه ابن مردويه، از جابر روايت كرده كه گفت: رسول خدا (ص) از خذف- يعنى ريگ و يا هسته خرما را بين دو سبابه نهادن، و آن را به سوى چيزى پرتاب كردن- نهى فرمود، و به آيه" وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ" استشهاد فرمود «3».مؤلف: اين معنا از عدهاى از صاحبان كتب حديث از ام هانى دختر ابى طالب (ع) نيز روايت شده، و عبارت آن چنين است كه گفت: از رسول خدا (ص) معناى جمله" وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ" را پرسيدم، فرمود رسمشان اين بود كه بر سر راه مىنشستند، و ريگ به سوى عابرين مىانداختند، و عابران را مسخره مىكردند.و در كافى به سند خود از ابى زيد حماد، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ضمن حديث نزول ملائكه بر ابراهيم، و بشارت دادن وى فرمود: ابراهيم به ملائكه گفت: براى چه آمدهايد؟ گفتند: براى هلاك ساختن قوم لوط، پرسيد: حتى اگر صد نفر(1) اصول كافى، ج 2، ص 389.(2) توحيد صدوق، ص 260.(3) الدر المنثور، ج 5، ص 144.