پراكندن. منتشر كردن «فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ» بقره: 164 يعنى بوسيله باران زمين را پس از مرده شدن زنده كرد و در آن تمام جنبندگان را پراكند.بنظر راغب: اصل بثّ، جدا كردن و بلند كردن است مانند پراكندن باد خاك را. مخفى نماند: از آيه «وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ» شورى:29 بدست ميايد كه در كرات ديگر موجود زنده هست، زيرا ضمير «فيهما» به سموات و ارض بر ميگردد رجوع شود به «سماء».ِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى- اللَّهِ»يوسف: 86، مراد از بثّ اندوهى است كه شخص قادر بكتمان آن نيست و آنرا آشكار ميكند، لذا بايد مراد از حزن غصّه مخفى باشد.«وَ زَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ» غاشيه: 16 يعنى فرشهاى گسترده. ناگفته نماند معنى جامع همان منتشر كردن است گستردن فرش نيز يكنوع منتشر كردن است.
بَجس
شكافته شدن. شكافتن.«فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً» اعراف: 160 از آن سنگ، دوازده چشمه بشكافت. راغب گويد: بجس اكثرا در چيزيكه از محلّى تنگ بيرون آيد، بكار ميرود و انفجار از آن اعمّ است. بجس لازم و متعدى هر دو آمده است. در اقرب الموارد گفته «بجس الماء: فجره- بجس الماء: انفجر».
بحث
كاويدن. جستجو كردن «فَبَعَثَ اللَّهُ غُراباً يَبْحَثُ فِي الْأَرْضِ» مائده: 31، سوره توبه را سوره بحوث گويند زيرا كه شامل كاويدن و تفتيش
لطفا منتظر باشید ...
