بُقعه - قاموس قرآن جلد 1

الموتى» نظير «وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ ....» و نظير «وَ لَكُمْ فِي الْقِصاصِ حَياةٌ» است كه مقصود حفظ حيات عمومى و حفظ خونها بوده است نا گفته نماند: دوران حضرت موسى پر از معجزات است امثال: اژدها شدن عصا، يد بيضا، شكافتن دريا، و انفجار آب از سنگ و غيره، در اين صورت چه مانعى دارد كه اينهم يكى از معجزات حضرت موسى بوده باشد، ظاهر آيه (كَذلِكَ يُحْيِ اللَّهُ الْمَوْتى‏)

در بدو امر، زنده شدن مرده و قياس امر آخرت بر آن است.

8- در باره داستان بقره، نقل شده: بنى اسرائيل بقره موصوف را بقيمت گران از پسرى خريدند و چون او بپدرش نيكو كار بود، آنهمه پول نصيب وى گرديد، اين روايت را شيعه و سنى نقل كرده‏اند. آقاى طالقانى در تفسير پرتوى از قرآن ص 191 ج 1 ميگويد: اينها همه اخبار اسرائيلى است و سند اسلامى درستى ندارند.

نا گفته نماند: اين حديث در كتب شيعه بچند طريق نقل شده، يكى آن است كه مرحوم صدوق از پدرش از محمّد بن يحيى العطّار از احمد بن محمد از بزنطى نقل كرده است (تفسير برهان).

اگر صحبت، صحبت درستى سند باشد فكر ميكنم در درستى اين سند صحبتى نباشد.

و هيچ مانعى نيست كه بنى اسرائيل بعد از آنهمه سئوالات گاو موصوف را در نزد آن پسر بيابند و او ببهاء زياد بفروشد و اين با مطالبى كه در پيش گفتيم منافاتى ندارد.

بُقعه

محلّ. قسمتى از زمين «نُودِيَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ» قصص: 30.

قاموس گويد: بقعه (بضم اوّل و گاهى بفتح آن) تكّه‏اى از زمين است كه در هيئت زمين مجاور نيست.

در اقرب قطعه‏اى از زمين گفته است.

بَقل

سبزى «يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها» بقره: 61