هلاكت. (قاموس) در مجمع گفته: آن لغزشى است كه صاحبش قدرت برخاستن ندارد وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ محمد: 8، آنانكه كافر شدند هلاكت بر آنهاست و اعمالشان را گمراه كرد (اعمال گمراه شده بآنها نخواهد رسيد و فايدهاى نخواهد داشت).
تَفَث
چرك. اصل آن چرك ناخن و غيره است كه لازم است از بدن زايل شود (مفردات).ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ حجّ: 29، اهل تفسير، قضاء تفث را زايل نمودن آلودگىهاى بدن گفتهاند كه در ايّام احرام بوجود ميايد از قبيل گرفتن ناخن، اصلاح مو، شستشو و غيره. در مجمع از زجّاج نقل شده كه آن كنايه است از خروج از احرام. در الميزان نيز چنين اختيار نموده است و معنى آيه اين است:سپس چرك و آلودگى خود را زايل كنند و بنذورشان وفا نمايند.
تقن
اتفاق: محكم كردن.صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ نمل:88، كار خدا است چنان خدائيكه هر چيز را محكم كرده است.
تِلك
اسم اشاره است بر مفرد مؤنّث. وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى طه: 17، آن چيست در دست راستت اى موسى. نا گفته نماند:اين كلمه چهل و يك بار در قرآن كريم آمده و در اغلب اشاره بجمع است و چون جمع باعتبار جماعت مؤنث است از اين جهت ميشود بجماعت با تلك اشاره كرد مثل تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ- ... تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ... تِلْكَ آياتُ اللَّهِ- ... تِلْكَ الْأَيَّامُ نُداوِلُها و در بعضى آيات فقط اشاره بمفرد مؤنّث است مثل آيه اوّل و مثل