اتيان بمعنى آمدن و آوردن هر دو آمده است مانند «أَتى أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ» نحل: 1 يعنى امر خدا آمد آنرا بعجله نخواهيد و مثل «وَ اللَّاتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ» نساء: 15 يعنى زنانيكه زنا مياورند در تفسير الميزان ذيل آيه فوق هست «يُقالُ اتاه وَ اتى بِهِ اى فَعَلَه» آن در قرآن مجيد اغلب بمعنى آمدن بكار رفته و بمعنى آوردن خيلى كم آمده است.آتى يؤتى ايتاء از باب افعال بمعنى دادن و عطا كردن است مثل «وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ- و آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ- و آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ- و آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ» در آياتيكه «أُوتُوا الْكِتابَ» و نظير آن واقع شده بايد در ترجمه گفت: كسانيكه بآنها كتاب داده شده است زيرا در آياتى نظير «الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ ... الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ» مفعول اول نائب فاعل و تقديرش «آتاهم اللَّه الكتاب- آتاهم اللَّه العلم» ميباشد.
اثاث
«أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى حِينٍ» نحل: 80 اهل لغت اثاث را اسباب خانه معنى كردهاند، راغب قيد كثرت را بر آن افزوده و گويد ريشه آن از «اثّ اذا كثر و تكاثف» است و بهر مال كه زياد باشد اثاث گفته شده و گويند اثاث آن است كه براى مصرف و استفاده است نه براى تجارت (اقرب الموارد) در آيه «أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى حِينٍ» مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته و در آيه «وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً وَ رِءْياً» مريم: 74 بنظر ميايد كه بمعنى اسباب زندگى باشد يعنى پيش از آنها مردمان بسيارى هلاك كردهايم كه از حيث وسائل زندگى و منظر بهتر بودند.در الميزان فرموده: متاع از اثاث اعمّ است بمطلق آنكه مورد
لطفا منتظر باشید ...
