قاموس قرآن جلد 1

احتياجى نمى‏ماند. اتفاقا پس از تحقيق در اين باره ديدم مرحوم مجلسى نيز در وجه چهارم از وجوهى كه براى آيه شريفه ذكر كرده اين توجيه را فرموده‏اند (بحار الانوار حالات حضرت ابراهيم عليه السلام).

3- «قالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هذا» در باره اين آيه نيز سخنان بسيار گفته شده. در تفسير الميزان فرموده:

گفت شاهد حال كه همه قطعه قطعه شده و بزرگشان سالم مانده نشان ميدهد كه بزرگشان اين كار كرده است و اين مقدّمه بود كه بعدا بگويد:

از خودشان بپرسيد. و اين خبر، جدّى نيست بلكه براى الزام خصم است و اينگونه سخن در محاورات زياد است. انتهى.

آرى بطور حتم اينگونه سخن گفتن براى الزام خصم و اثبات حق است و گرنه قرآن آنرا بصورت قبول نقل نميكرد. كذب قبيح است كاذب مبغوض خداست. ولى ابراهيم عليه السلام خليل اللَّه است و محبوب خداست «وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا» نساء 125 «قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ» بقره:

131 «سَلامٌ عَلى‏ إِبْراهِيمَ» صافات:

109.

وانگهى خود قرآن ميگويد ابراهيم خود اين نقشه را كشيد و بزرگشان را سالم گذاشت تا بدو رجوع كنند «فَجَعَلَهُمْ جُذاذاً إِلَّا كَبِيراً لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ» و در روايات اهل بيت عليهم السّلام در خصوص آيه ما نحن فيه هست كه فرموده‏اند:

و اللَّه ابراهيم دروغ نگفت.

در صحيح بخارى جزء 4 باب قول اللَّه «وَ اتَّخَذَ اللَّهُ إِبْراهِيمَ خَلِيلًا» و جزء 6 كتاب التفسير سوره بنى اسرائيل و جزء 7 باب اتخاذ السرارى. و سنن ابى داود كتاب طلاق باب 16 و صحيح مسلم ج 2 باب فضائل ابراهيم و صحيح ترمذى كتاب تفسير سوره انبياء حديث 3 از ابو هريره از رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم نقل شده كه: ابراهيم دروغ نگفت مگر در سه مورد، دو تا براى خدا و