قاموس قرآن جلد 1

مى‏پيوندند و همچون درياى سرخ و خليج عقبه، و نيز رنگ آب درياها مختلف است بعضى لاجوردى، بعضى مايل بسبزى، بعضى سرخ، بعضى سياه و بعضى زرد، اين اختلاف بجهة املاح و مواد شيميائى است كه در آب دريا محلول است.

مثلا ملاحظه ميشود رنگ يكدريا مايل بسبزى و رنگ ديگرى سياه و در محلّ التقاء هر چند طوفانها و امواج آنها را بهم ميزند باز مى‏بينيم رنگ مخصوص هر دو باقى است و از بين نميرود و اين در اثر موادّ شيميائى مخصوص است كه بيكديگر تجاوز نميكنند و يكى بآن ديگرى مبدّل نميشود مثل نفت و آب، كه مخلوط نميشوند.

بنا بر اين ميشود گفت: مراد از دو دريا در آيات فوق مثلا اقيانوس هند و بحر احمر است و مراد از برزخ، اختلاف مواد و املاح اين دو درياست كه در نتيجه، بيكديگر تجاوز نميكنند و اثر هم ديگر را از بين نميبرند. ولى اصل مطلب در آيه بعدى خواهد آمد. طنطاوى و مراغى در تفسير خود راجع بآيه‏ى: 19 سوره رحمن، محلّ التقاء رود نيل و مديترانه را مثل زده و گويند:

نه آب تلخ و شور دريا آب شيرين را شور ميكند و نه بالعكس.

آقاى صدر بلاغى در فرهنگ قصص قرآن ص 46 ميگويد: يكى از محققين مينويسد: چندى پيش هيئت علمى «سرجون امرى» باتّفاق هيئت اكتشافى دانشگاه مصر ...

دريافت كه آبهاى خليج عقبه از جهت خواصّ و تركيب طبيعى و شيميائى از بقيّه آبهاى بحر احمر تفاوت دارد ... و بوسيله دستگاه سنجش اعماق كشف كرد كه در محلّ التقاء دو دريا سدّ و حاجزى در زير دريا وجود دارد كه ارتفاع آن از هزار متر ميگذرد و مرتفع‏ترين قسمت آن در حدود سيصد متر با سطح دريا فاصله دارد. همچنين كشتى «باحث» در اولين سياحت خود در اقيانوس هند و بحر احمر از وجود اين حاجز اطلاع يافت و