قاموس قرآن جلد 1

آزمايشهاى علمى آن هيئت كه در آن كشتى بودند ثابت كرد كه آبهاى اقيانوس هند از جهت خواص طبيعى و شيميائى با آبهاى بحر احمر متفاوت است.

علم «اقيانوگرافى» اين اختلاف را مربوط بهمان حاجزى ميداند كه در نقطه التقاء آن دو دريا وجود دارد.

آنگاه آقاى بلاغى اين كشف را از معجزات قرآن مجيد شمرده و آيه‏ى 19 سوره رحمن را با آن تفسير ميكنند. ولى مشكل است بگوئيم كه: اختلاف خواصّ شيميائى دو دريا در اثر وجود اين ديوار و حايل سنگى است مثلا اگر در وسط ظرفى حايلى قرار بدهيم و يك طرف آنرا با آب شور و طرف ديگرش را با آب شيرين پر كنيم بطوريكه سطح آب بالاتر از حايل باشد و دو آب در بالا بهم متصل شوند در اين صورت بتدريج هم ديگر را از اثر مياندازند مخصوصا كه ظرف را حركت بدهيم، على هذا دو دريا كه بوسيله امواج، آبشان رويهم ميريزد چطور ممكن است حايل پائينى سبب اختلاف خواصّ باشد، اگر گويند: امواج دريا هر چند بزرگ هم باشند در سطح آب‏اند و در عمق بيست مترى از امواج خبرى نيست.

گوئيم: در اين صورت لا اقل در سطح آب اثر يكديگر را از بين ميبرند. و محلّى بجمله‏ى «لا يَبْغِيانِ» نميماند، پس ناچار بايد گفت كه اختلاف و عدم تجاوز آبها، در اثر اختلاف املاح معدنى و موادّ شيميائى است.

ناگفته نماند در دو آيه فوق، شورى و شيرينى دو دريا مطرح نيست و فقط وجود حايل و عدم تجاوز در ميان است و آيه‏ى اوّلى در بيان مطلب روشنتر از دوّمى است.

4- «وَ هُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَيْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُوراً» فرقان: 53، در اين آيه، رودخانه‏ى