قاموس قرآن جلد 1

96. تدبر در آيات روشن ميكند كه كعبه پيش از ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود. آنحضرت آنرا پس از خرابى تجديد ساختمان كرد و زن و فرزندش را در آن بيابان سكونت داد در حاليكه اثرى از آبادى در آنجا نبود. تا رفته رفته محلى آباد گرديد و محلّ تجمع مردم شد.

آن بزرگوار در بناى كعبه و اسكان خانواده خود در آنجا جز رضاى خدا نظرى نداشت تفصيل اين قضايا در سوره‏هاى بقره و ابراهيم و حجّ مذكور است و در «كعبه» روشن خواهد شد.

اعمال و مراسم فعلى حجّ، مشروح احكام و دستورهاى حضرت ابراهيم است كه با وحى آسمانى توسّط فرزند بزرگوار آنحضرت حضرت محمّد بن عبد اللَّه صلّى الله عليه وآله وسلّم پى ريزى شده است.

گذشته از آنچه تاكنون نقل شد، قرآن مبين نادره‏هاى ديگرى از ابراهيم عليه السّلام آورده است. از جمله زنده شدن چهار مرغ است در دست او، كه بامر پروردگار براى اطمينان هر چه بيشتر آنحضرت در باره معاد، زنده شدند «ابراهيم گفت: خدايا بمن بنما كه چگونه مردگان را زنده ميكنى؟ گفت:

آيا تو هنوز ايمان نياورده‏اى؟

گفت: آرى ايمان آورده‏ام ولى ميخواهم قلبم آرام شود» الخ بقره:

260 كلمه كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى‏ صريح است در اينكه سئوال آنحضرت از كيفيّت احياء بود. اين مثل آنست كه كسى مثلا پالايشگاه آبادان را نديده، باو آنرا تعريف ميكنند او بوجود پالايشگاه يقين دارد ولى آرزو ميكند كه ايكاش با چشم خود آنرا به بيند تا قلبش آرام و حسرتش از بين برود در صحيح مسلم ج 2 باب من فضائل ابراهيم، از ابو هريره نقل شده كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله فرمود: ما بشكّ (در امور معاد) از ابراهيم احقّيم، آنگاه كه گفت:

«رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِ الْمَوْتى‏ قالَ