قاموس قرآن جلد 1

اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ

... فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ».

3: زمين پس از آسمان خورشيد (آسمان منظومه شمسى) آفريده شده است «أَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمِ السَّماءُ بَناها. رَفَعَ سَمْكَها فَسَوَّاها وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها. وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها. أَخْرَجَ مِنْها ماءَها وَ مَرْعاها وَ الْجِبالَ أَرْساها» نازعات 27- 32.

ترجمه اين آيات بنا بر تحقيقى كه در كتاب آغاز و انجام جهان، كرده چنين است: آيا شما در آفرينش محكمتر هستيد يا آسمان؟ كه خدا آنرا بنا نهاد، ارتفاعش را بلند گرفت، پس آنرا ساخت و شبش را «تاريك كم نور» گردانيد و روشنائيش را آشكار كرد، و زمين را بعد از آن دحو كرد (بزرگش كرد و در حاليكه آنرا ميچرخانيد به پائين پرتاب كرد) انتهى از ظاهر اين آيات بدست ميايد كه چرخش زمين بعد از آسمان بوده است «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها» حال آنكه از آيات گذشته روشن شد كه زمين پيش از آسمانها خلق شده است «خَلَقَ الْأَرْضَ ... ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ» فصلت: 9.

در جواب بايد دانست كه:

اين: «سماء» در آيه «أَمِ السَّماءُ بَناها» غير از سموات هفتگانه گذشته است، مراد از «سماء» در اين آيات بنا بر آنچه در «سماء» خواهد آمد، آسمان خورشيد و فضاى منظومه شمسى است نه آسمانهاى محيط بر زمين، و مسلّما زمين بعد از آسمان منظومه شمسى باين صورت در آمده و دحو شده است.

4: زمين خدا را تسبيح ميكند «تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ» اسراء: 44، آرى زمين باين عظمت با آسمانهاى هفت گانه آن رشحه‏اى از رشحات رحمت خدا است در پيشگاه آفريننده خود خاضع و تسبيح گو است.

5: زمين با آسمانهاى هفت گانه‏اش كه طبقات هفتگانه جوّ باشند در شش روز (شش دوران) آفريده