قاموس قرآن جلد 1

الارَضين» اين كلمات در نهج البلاغه عبده بترتيب ج 1 ص 174- ج 2 ص 177 و ص 179 واقع است.

جمله اول در باره كوههاست كه ميفرمايد: كوهها بر گردن همواريهاى زمين سوارند، دوّمى در باره مردمان گذشته است كه فرمود: آيا در اطراف زمين پادشاهان و مالك رقاب نبودند؟ و سومى در خصوص عربهاست كه به بركت اسلام در اطراف زمين پادشاهان شدند. در اين جاها چنانكه مى‏بينيم خشكى‏هاى زمين مقصود است.

اين مطلب كه تحت شماره 9 گفته شد از كتاب آغاز و انجام جهان ص 68- 70 استفاده شده است.

علامه شهرستانى رحمه اللَّه راجع بتعدّد زمينها در كتاب هيئت و اسلام. بحث مفصلى دارد. ما منكر آن نيستيم كه مرّيخ و مشترى و امثال آن نسبت بخود. زمين‏اند و زمينهاى بيشمار ديگرى در فضاى بيكران وجود دارند.

ولى نميتوانيم قبول كنيم كه مراد از زمينهاى هفتگانه، سيّارات هفتگانه است، زيرا آنها از هفت بيشتراند، اگر عدد هفت را برداشته و بگويند: كرات و زمينهائيكه در فضاى بيكران بدور خورشيدهاى خود ميچرخند، خارج از شمارند حرفى نداريم فقط مخالف و نافى اين هستيم كه كسى بگويد مراد از زمينهاى هفتگانه، سيارات منظومه شمسى است، ناگفته نماند، قرآن كريم بزمينى غير از زمين ما نظرى نداشته و غير از آنرا سماء و سموات بحساب آورده است.

10- در خاتمه اين بحث لازم است بدانيم كه: كره زمين نسبت بخود، موجودى بس بزرگ و اعجاب آور است، حجم آنرا بنا بر حسابى هزار و هشتاد سه ميليارد و بنا بر حساب ديگرى هزار و هشتاد سه ميليارد و سيصد و بيست مليون كيلومتر مكعب گفته‏اند، يكميليارد شايد بنظر شما چندان مهمّ نيايد ولى طبق حساب صحيح اگر شخصى روزى ده ساعت كار بكند. شمردن يكميليارد