حكمت 405 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

كسيكه همانند آزادگان
هر آينه او، پرتوان و صبور
و گر صبر با احتياط و درنگ
ز خاطر برد هر چه دارد، بياد
همانند نسى فرومانده اى
كه بى تجربه باشد و بيخرد
پلشتى، گريبان وى را درد

اگر همچو نيكان و وارستگان
شكيبا شدى، نيك شايسته است
و گر آنكه صبر و تحمل، بدل
همانند نسى بهائم، بباد
دهى، هر چه دارى تو در ذهن و ياد

همانا كه دنيا، به انسان، فريب
رساند بمردم، زيان و ضرر
بسرعت گذر مى نمايد چو برق
خداوند سبحان، نگشته رضا
جهان را بپاداش ياران خويش
و يا كيفر دشمنانش قرار
هر آينه اهل زمين و زمان
چو آن كاروانى براه و عبور
كه مابين جا و مكانى فرود
كه ناگه جلو دارشان، بانگ و داد
بكوچيد و بر مقصد خود روان
شويد و شتابان و جمله دوان

هلا، نور چشمان و فرزند من
تو البته چيزى، ز دنيا و دهر
ازيرا كه آنرا، براى يكى
گذارى و از تو، به ارثش برند
كه يا از پى آن كسيكه، بجان
پى طاعت ذات پروردگار
پس او، مرد وارسته و نيك بخت
بچيزى كه تو در زمين و زمان
زيان كار و بدبخت و زار و نزار
و يا، از براى كسيكه بدهر
كه بهر بزه كارى و اشتباه
بگيرد بكار و نمايد عمل
پس، او، خوار و بيچاره و تيره بخت
بانگيزه آنچه كز بهر او
ورا، در گناهش، براه و روال
وز اين دو، سزاوار و شايسته نيست
كه آن را براى خودت اختيار
ستايش به پروردگار ودود
هر آنچه كه از مال دنياى پست
به پيش از تو در دست ديگر كسى
پس از تو بدست دگر كس رسد
تو آن را براى يكى از دو مرد
كسيكه بطاعات پروردگار
در آن چه فراهم نمودى و مال
پس او، مى شود فاخر و بختيار
بچيزى كه تو، در بلاد زمين
شدى و سيه بخت و خوار و نزار
و يا اينكه مردى كه آن را بكار
خدا را بدان مى كند معصيت
پس او، تيره بخت و تباه و پريش
به آنچه كه از بهر او، نقد و مال
كه اين هر دو، كردار شايسته نيست
كه از آن، يكى را، كنى اختيار
نه آنكه، برايش، تو بر پشت خويش
براى كسيكه هيولاى مرگ
ز بخشايش ذات پروردگار
و از بهر آن كس كه در زندگى
تو رزق خدا را پى روزيش
به ايمان و جان و دل اميدوار
شو اندر جهان و بر آن، غم مدار