حكمت 106 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

هيولاى غدار و خونخوار آز
طمع، گر، بيايد، در آتش، بجوش
و گر، نااميدى، بر آن، چيرگى
غم و حسرت و غصه اش، مى كشد
و گر خشم و گنداب غيظ و غضب
برآشفتگى، محكم و سفت و سخت
و گر، شادمانى، شود همرهش
نگهداريش را، زجرم و گناه
و گر، ناگهان، خوف و بيمش، عيان
حذر، مى كند جذب و مشغول خويش
و گر سختى و درد و اندوه و رنج
كند ناله و زاريش، در انام
و گر يابد آن، مالى و دولتى
غنا، مى كند، طاغى و ياغيش
و گر، فقر و فاقه، بيازاردش
بلايا، گرفتار و خوارش كند
و گر، گشنگيش، بگيرد به بند
ضعيفى و سستى، ز پايش، عيان
كند زار و خوار و فرومانده اش
و گر، سيرى آن، زياد و فزون
شكمبارگيش، در اندوه و رنج
هر آن كسرى و كوتهى، در روال
هر آن بيش و افراطش از دم تباه
كند بال و پربسته و غرق آه

و ما، پشتى اوسط و تكيه گاه
كه قائم بحقيم و اصل و اساس
كسى كه پريشان و وامانده است
خودش را بسكان ناو نجات
رساند بدنيا و دور زمان
هر آنكس تجاوز نمود و از آن
بسويش كند رجعت و بازگشت
در آن كشتى رستگارى نشست

كسى، حكم و امر خدا را، بحق
مگر آنكسى كه در امر قضا
مدارا و افتادگى در عمل
بدنبال سيلاب توفان آز
نگردد روان و كمانچه نواز

بوقتى كه سهل حنيف از جهان
لب علم و عدل مجسم، شگفت
كهستان سختى اگر ياورم
بورزد بمن مهر و در روزگار
هر آينه ريزش كند بيدريغ
بكام فنا و شود خار و تيغ

هر آينه گنجينه اى در جهان
نباشد گرانباره تر از خرد
و تك ماندنى، مدهش و تاره تر
نباشد ز عجب و نشان غرور
و عقلى، چو تدبير و انديشه نيست
كرم كردنى مثل زهد و شرف
جليسى، همانند طبع نكو
و ميراث و مالى، بسان ادب
ز عيمى، چو توفيق در كار و بخت
خريد و فروشى، چو كردار پاك
و سودى چو پاداش پروردگار
هر آن اجتنابى، چو استادگى
روباروى در صحنه ى شبهه نيست
و پرهيز و زهدى بدور زمان
همانند بى رغبتى، در حرام
گل دانشى، چون تفكر، برنگ
دعا و پرستيدنى، در حيات
و ايمان پاكى، چو شرم و شكيب
بزرگى و فخرى، بمثل خشوع
شكوهى و ارجى، چو دانش، بدهر
گهر ارزشى، همچو الماس صبر
پناه و مددكاره اى، در روال
ابد ثابت و پايه ى استوار
گران محور و محكم و پايدار