حكمت 127 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

نهد از پى گلشن آخرت
سراپرده ى وعظ و اندرز و پند
براى كسى كه از آن، وعظ و پند
مكان پرستيدن و بندگيست
بياران ذات خداوندگار
محل نماز است و ذكر و ثنا
پى خيل افرشتگان خدا
مكان فرود پيام خداست
محل خريد و فروش است و كسب
پى اولياى خداى جهان
كه در آن، گل رحمتش را، بكف
كه سود گرانمايه ى آن بهشت
پس آن سرزنش گر، چه فردوكس است
كه دهر و جهان را نكوهش كند
بحالى كه بر دوريش، با خبر
ببار فراق و جدائى خويش
خود و مردمش را، بمحو و فنا
هر آينه از بهر اين مردمان
باندوه و رنج گرفتاريش
گرفتارى آخرت را نشان
تماميشان را بشادى خويش
بشاديشان، واجد آرزو
سپيده دمش را رساند بشب
شب تيره اش را كند بامداد
بترغيب و تحكيم خواهندگى
هراسيدن و ترس از معصيت
هر آينه در بامداد قيام
گروهى تبهكار و از مردمان
گروهى دگر، با دل و جان خويش
كه دنيايشان، كرده يادآورى
و آنان هم آن را، بياورده ياد
بر آنان، خبر داد و باور، بدل
بر آنان، بيفشانده اندرز و پند
پذيرا شدند و رها از گزند

خدا را، سروشى، در اين كائنات
كه هر روز و در عصر و شام و پگاه
مهيا و آماده ى مرگ و مير
بزائيد از بهر آماج مرگ
فراهم كنيد و بدست فنا
بسازيد از بهر ويران شدن
بنابوديش، مات و حيران شدن