حكمت 251 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

همانا كه با بيوفايان، وفا
جفا كردن با خداوندگار
جفا... با بدان و جفا پيشگان
وفا... با خداوند جان آفرين
بجان و دلست و بعزت قرين

بوقتى كه بر شخص پاك امام
كه با شتم و ضرب و زيان و ضرار
بر انبار و محدوده ى مسلمين
بكشتند و بردند و تاراجشان
على آمد از شهر كوفه برون
كه تا... بر ديار نخيله، رسيد
گروهى بدنبال و در خدمتش
بگفتندش اى رهبر مومنين
بجاى تو اين ناكسان را بجنگ
جناب على آشكار و عيان
قسم مى خورم بر خداوند پاك
شمايان... مرا... از خود و كار خويش
امين و كفايت كننده نئيد
چسانم؟ ز بيگانه و ديگران
گروه رعيت، اگر در زمن
ز ظلم اميران و حكامشان
در انداوه بودند و ترس و هراس
هر آينه من با تمام وجود
در آزار و ايذاء اين مردمم
بآن ماند اندر زمين و زمان
و ايشان، همه قائد و رهنما
و من طاعى و فرد فرمان برم
چو گفتار شخص شخيص امام
دو مرد دليرى، ز ياران او
جلو آمدند و يكى شان، چنين
مرا سلطه و قدرتى، در روال
مگر بر خود و دادرم يا على
هر آينه ما را در اين سرزمين
كه خواهى، نما امر، فرمان بده
كه تا آنكه انجام و سامان دهيم
بپاسخ بر آمد جناب امام
كجا؟ آنچه من خواهمش، كارساز
شود از شما و رواى نياز