حكمت 139 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

كميل نكو سيرت و خوش نهاد
روايت كند: سرور كائنات
كه دستم گرفت و بصحرا، ببرد
چو بيرون شهر و بصحرا رسيد
همانند آه كسيكه بر او
پس از آن، چنين گفت و گوشم شنيد
هلا... زاده ى راد و پاك زياد
هر آينه دلها ظروفند و راز
و از بهترين هايشان در روال
محافظترين هايشان در جهان
پس هشيار و از من، بيادت سپار
از آنچه كه مى گويم و رهنمون
همانا كه مردم، سه دسته بدهر
نخست: عالم پاك و يزدان شناس
دوم: طالب علم و دانش پژوه
براه درست و امان حيات
مگسها، همه كوچك و ناتوان
كه هر فرد خواننده اى را عيان
بهر بادى و جنبشى، مى روند
و از نور دانش، فروغى بدل
و بر پايه ى استوارى، پناه
الا... اى كميل خجسته روان
شناسائى و علم و فضل و كمال
ازيرا كه دانش، تو را، در جهان
و تو... مال و دارائيت را، بدهر
هر آن مال و نقدينه را در روال
و دانش، بانگيزه ى بذل علم
بزرگى و پرورده گشته، بمال
رود از كف و مى شود مبتلا
هلا زاده ى پاك و پور زياد
فراگيرى دانش و كسب آن
هر آينه دين است و ايمان پاك
كه با آن جزا و سزا مى دهند
و انسان، در آن زندگانى خويش
بحكمت كند در جهان رهروى
پس از مرگ خود در زمين و زمان
بگفتار شايان و پاك و جميل
و دانش عزيز است و فرمانروا
ولى... ثروت و مكنت و مال و جاه
بود ورشكست و زوال و تباه