حكمت 101 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

روايت كند نوف نيكو خصال
شبى، رهبر مومنين را بچشم
برون آمد از غرفه ى بسترش
و بر اختران فروزان نگاه
بفرمودم اى نوف شب زنده دار
بگفتم: كه بيدارم اى رهبرم
بگفتا كه اى نوف پاكيزه دل
خوشا، حال زهاد و عباد پاك
كه بر آخرت، جان و دل، بسته اند
هم اينان گروهى براه و روش
كه قشر زمين را، بخود، فرش تن
و خاك سفالينه اش را فراش
بدل، آب آن را، گواراى خويش
كتاب خدا را بتن پيرهن
دعا را رداى گهربار خويش
پس اينان، براه و روال مسيح
سراى فنا را ز خود منفصل
هلا نوف پاك و خجسته روان
هر آينه داود پاك و طهور
كه بر او، فرستم درود و سلام
در اين ساعت از شب، ز جايش، بخاست
كه اين ساعتى، در زمين و زمان
كه در اين زمان، بنده اى، در جهان
مگر آنكه گردد ثنايش، روا
مگر آنكه آنكس كه ده يك، خراج
و يا آنكسى كه در اكناف دهر
ببدكارگان و ستمكارگان
كند رازشان را هويدا و فاش
و يا آنكه داروغه ى جيره خوار
و يا اينكه طنبور و شيپور و دف
نوازنده ى ساز و طبل است و كف

خدا، بر شما و همه مردمان
در انجام بايسته ى واجبات
پس آن واجبات خدا را، تباه
حدودى براى شما آشكار
از آنها، تجاوزگر در عمل
شما را، بفرمان شايان وحى
گهر پرده ى حرمتش را بكف
ز چيزى و شيئى، بدهر و جهان
خموشى گزيده بذات و صفات
به نسيان، نفرموده ترك و رها
پس از بهر آنكه بكف آوريد
تن و جان خود را گرفتار رنج
مسازيد و محبوس درد و شكنج