حكمت 177
براى ستمگر، بفرداى دهر
بود كف گزى و مكافات و نحر
بود كف گزى و مكافات و نحر
بود كف گزى و مكافات و نحر
حكمت 178
هر آينه كوچ و زمان رحيل
به پيش است و نزديك و راهش، مهيل
به پيش است و نزديك و راهش، مهيل
به پيش است و نزديك و راهش، مهيل
حكمت 179
هر آنكس كه رخساره اش را عيان
به پيش كسانى كه از مردمان
تبه گردد و خوار و زار و ذليل
گرفتار و درمانده حال و عليل
كند بهر حق و نهد در ميان
بجهلند و نادان و گنگ زمان
گرفتار و درمانده حال و عليل
گرفتار و درمانده حال و عليل
حكمت 180
بهر كس، كه صبرش، رهائى نداد
كند رنج و بيتابى و زجر و آه
ورا خوار و زار و زبون و تباه
جزع، مى دهد عمر وى را بباد
ورا خوار و زار و زبون و تباه
ورا خوار و زار و زبون و تباه