حكمت 344 - ترجمه منظوم نهج البلاغه نسخه متنی

بفردى ز ياران پاكش، امام
مده اكثر كار خود را قرار
گر آنان محبان پروردگار
خدا، ياوران خودش را، تباه
و گر دشمن ذات پروردگار
غم و رنج و كار تو در زندگى
پى دشمنان خدا، بهر چيست؟
نگر بهره بردار ارث تو، كيست؟

پلشتى و زشتى و شر بزرگ
بود آنكه دانى بد و پست و زشت
از آن چه كه عين همان، در تو، هست
زنى در لجنزار آن، پا و دست

يكى، بر كسى، در حضور امام
كه از بهر او، كودكى، نونهال
برسم و نشان عرب، شاد باش
كه فرزند فارس گواراى تو
بفرمودش حضرت، مگو اين چنين
كه ذات خدا را سپاسه گزار
و فرزند بخشيده گشته، بتو
و اين كودكت، بر توان و كمال
و از كار نيكوى او، بهره مند
شوى و رها از گزند و نژند

يكى از كسانى كز عمال او
بناى بزرگى و عالى و كاخ
امامش، نظر كرد و فرزانه گفت
در اهم، سر و رويشان را، عيان
غنى بودنت را، بنا، وصف حال
كند شرح نقدينه و گنج و مال