پيشگفتار

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم

براى اينكه اين كتاب را با بصيرت بيشتر مطالعه كنيد، نظر شما را به چند مطلب، بطور فشرده جلب مىكنم.

قربانى مسلخ عشق

آغاز سخنم را با اين حكايت عرفانى كه در ديباچه (مقدمه) گلستان سعدى آمده و بيانگر نهايت عشق عبد به معبودش، خداى بزرگ است مىآرايم:

يكى از عارفان نيك نهاد نگهدارنده دل از ورود اغيار، در درياى عشق به خدا و شناخت معبود حق، غرق شده، و در بوستان پر عطر پيوند به خدا سرمست گشته بود، پس از آنكه حالت عادى يافت، يكى از ياران، از او پرسيد: از اين بوستان، چه هديه نفيسى براى ما آورده اى!

عارف پاسخ داد: «تصميم داشتم وقتى كه به درخت گل عشق معبود برسم، دامنم را پر از گل كنم و از آن براى شما به رسم هديه بياورم، ولى وقتى كه به آن درخت رسيدم بوى گل آن، به گونه اى مرا سرمست كرد(5) كه از خود بى خود شدم، دامنم از دستم جدا شد،» (و ديگر دامنى نداشتم تا گل در آن بريزم و بياورم.)