104. قسمت و اجل

صيادى ناتوان، تور صيد ماهى را به آب افكند، تا ماهى بگيرد. ماهى نيرومند و بزرگى به داخل تور افتاد، نيروى ماهى بر نيروى صياد بيشتر بود، بطورى كه آن ماهى، تور را از دست صياد كشيد و ربود و رفت، همچون بچه اى كه هر روز به كنار رود مىرفت و آب مىآورد، ولى اين بار رفت، و آب رودخانه او را با خود برد.

صيادان ديگر افسوس خوردند و آن صياد را سرزنش كردند كه: «چنين شكار بزرگى به دام تو افتاد ولى نتوانستى آن را نگهدارى.»

صياد گفت: «اى دوستان! چه مىتوان كرد؟ اين ماهى، روزى من نبود، و هنوز اجلش فرا نرسيده بود، آرى صياد بى روزى، در رودخانه توان صيد كردن ندارد، و ماهى اجل نرسيده، در بيرون از آب، جان ندهد.»