87. سلامتى مردم مدينه و دكتر بى مشترى

عصر پيامبر صلّى الله عليه وآله بود، يكى از شاهان غير عرب، پزشك حاذقى را به محضر رسول خدا در مدينه فرستاد (تا به درمان بيماران آن ديار بپردازد) آن پزشك يك سال در آنجا ماند، ولى (بخاطر نبودن بيمار) كسى براى درمان بيمارى خود نزد او نرفت، و درخواست معالجه از او نكرد.

پزشك نزد پيامبر صلّى الله عليه وآله آمد و گله كرد كه من براى درمان ياران به اينجا آمده ام، ولى در اين مدت، كسى به من توجه نكرد، تا خدمتى را كه بر عهده من است انجام دهم.

پيامبر صلّى الله عليه وآله به او فرمود: «اين مردم (مسلمان)در زندگى شيوه اى دارند كه تا اشتها به غذا بر آنها غالب نشود، غذا نمى خورند، و وقتى كه مشغول غذا خوردن شدند تا اشتها دارند و هنوز سير نشده اند، دست از غذا بر مىدارند.» (از اين بو همواره سلامت و تندرست هستند و نياز به مراجعه به طبيب ندارند.)

پزشك گفت: راز مطلب را يافتم، همين شيوه موجب تنگدستى آنها شده است، خاضعانه به پيامبر صلّى الله عليه وآله احترام كرد، و از محضرش رفت.