82. سيرت زيبا بهتر از صورت زيبا

پادشاهى با ديده تحقيرآميز به پارسايان مىنگريست، يكى از پارسايان از روى تيز فهمى، دريافت كه پادشاه نسبت به پارسايان، بى اعتنا است، به او گفت: «اى شاه! ما در اين دنيا از نظر لشگر از تو كمتريم ولى از نظر عيش زندگى از تو شادتر مىباشيم، و در مورد مرگ با تو برابريم و در روز حساب قيامت از تو بهتريم، بنابراين چرا بر ما فخر مىفروشى»

پارسا در ظاهر لباس پاره پوشيده و سرش را تراشيده، ولى در باطن، دلش زنده است و هواى نفسش مرده است.

شيوه پارسايان، ذكر و شكر، خدمت و طاعت ايثار و قناعت، توحيد و توكل، تسليم و تحمل است. هر كس كه داراى اين صفات است، در حقيقت پارسا است گرچه لباس پاره پوشيده باشد، ولى آن كس كه هرزه گرد، بى نماز، هواپرست و هوسباز است و همواره اسير شهوت بوده و در خواب غفلت بسر مىبرد و بى بندوبار است، چنين كسى رند (دغلباز) است گرچه در ميان لباس فاخر باشد.(229)