نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

و جأرتم جؤار متبتّلي الرّهبان، و خرجتم إلى اللّه من الأموال و الأولاد، التماس القربة إليه في ارتفاع درجة عنده، أو غفران سيّئة أحصتها كتبه، و حفظها رسله، لكان قليلا فيما أرجوه لكم من ثوابه، و أخاف عليكم من عقابه. (4) و تاللّه لو انماثت قلوبكم انمياثا، و سالت عيونكم من رغبة إليه أو رهبة منه دماء، ثمّ عمّرتم في الدّنيا، ما الدّنيا باقية، ما جزت أعمالكم عنكم- و لو لم تبقّوا شيئا من جهدكم- أنعمه عليكم العظام، و هداه إيّاكم للإيمان. (5) بچّه گم كرده، و بخوانيد شما [خدا را] به آواز [و] بانگ كبوتر و قمرى، و زارى كنيد شما چون زارى كردن دل از دنيا بريدگان خدا ترسان، و بيرون شويد وا خدا از مال‏ها و فرزندان، [براى‏] جستن قربت و نزديكى به او، در بلند شدن مرتبه و پايه نزديك او، يا آمرزيدن بدى‏[يى‏] و گناهى كه بشمرده باشد كتاب‏هاى او، و نگه داشته باشد آن را [فرشتگان‏] پيغمبران [او]، هر آينه اندك باشد در آنچه اميد دارم به او براى شما از ثواب او، و ترسم من بر شما از عقوبت او. (4) و به حقّ خدا كه اگر بگدازد دل‏هاى شما گداختنى، و سيلان كند چشم‏ها[ى شما]- از رغبت به او و ترسيدن از او- خون، پس عمر دهد شما را در دنيا مدّت آنك دنيا باقى باشد، مكافات نكند عمل‏هاى شما- و اگر چه باقى نگذاريد چيزى از كوشش شما- با نعمت دادن او بر شما و كرامت بزرگ را نتوان شمردن، و [با] راه نمودن او مر شما را براى ايمان. (5)